شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۰۴: عاشق روی باده نوشانم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
من به جان دوستدار رندانم عاشق روی باده نوشانم به جز از عاشقی و می خواری هیچ کار دگر نمی دانم نوبتی توبه کردم از باده مدتی شد کز آن پشیمانم شعر مستانه ای همی گویم غزلی عاشقانه می خوانم دُرد دردش مدام می نوشم یار و همدرد دردمندانم بندهٔ حضرت خداوندم پادشاه هزار سلطانم سید مجلس خراباتم ساقی بزم می پرستانم شاه نعمت الله