شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۹۶: منم که والهٔ زلف نگار خود باشم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
منم که عاشق دیدار یار خود باشم منم که والهٔ زلف نگار خود باشم منم که سیدم و بندهٔ خداوندم منم که دانه و دام شکار خود باشم منم چو پرده و جانم امیر پرده نشین منم که میر خود و پرده دار خود باشم به هر کنار که باشم از این میان به یقین چو نیک بنگرم اندر کنار خود باشم به گرد کوه و بیابان دگر نخواهم گشت به کنج دل روم و یار غار خود باشم چرا جفا کشم از هر کسی درین غربت به شهر خود روم و شهریار خود باشم به غیر عشق مرا نیست کاری و باری از آن مدام پی کار و بار خود باشم از آنکه عاشق و معشوق نعمةاللهم به گرد کار خود و کردگار خود باشم شاه نعمت الله