شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۷۷: گرد میخانهٔ جهان گشتم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مدتی در به در به جان گشتم گرد میخانهٔ جهان گشتم میر میخانه خدمتش کردم هم به فرمان او روان گشتم در خرابات عشق رندانه ساقی بزم عاشقان گشتم نام من شد نشانهٔ عالم گرچه بی نام و بی نشان گشتم چون محب حباب او بودم نیک محبوب این و آن گشتم جان به جانان خویش بسپردم زندهٔ ملک جاودان گشتم موج بودم ولی شدم دریا این چنین بودم آن چنان گشتم عقل سرمایه بود شد بر باد فارغ از سود و از زیان گشتم گنج در کنج دل طلب کردم واقف از گنج بیکران گشتم پادشه خوش مرا کنار گرفت چون کمر گرد آن میان گشتم بنده ام بندگی او کردم سید جمله سیدان گشتم شاه نعمت الله