شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۷۶: از ازل بود تا ابد هستم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در خرابات عشق سرمستم از ازل بود تا ابد هستم این سعادت نگر که دستم داد کمری بر میان او بستم بر لبم لب نهاد بوسه زدم جان به جانان به ذوق پیوستم بر در میفروش رندانه با حریفان خویش بنشستم چشم سرمست او چو می نگرم زان نظر همچو چشم او مستم عقل مخمور دردسر می داد شکر گویم که رفت و وارستم نعمت الله رسید مستانه ساغر می نهاد بر دستم شاه نعمت الله