شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۶۹: در تحیر که بحر یا جویم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
غرقهٔ آب و آب می جویم در تحیر که بحر یا جویم این عجب بین که عاشق خویشم عین مطلوب و طالب اویم پیر خمارم و به جرعهٔ می خرقهٔ خود مدام می شویم در خرابات عشق مست و خراب سخن عاشقانه می گویم آمدم مست بر سر میدان عشق چوگان و عالمی گویم بلبل گلستان معشوقم گل گلزار عشق می بویم نعمت الله حق است از آن شب و روز من حق خویشتن از او جویم شاه نعمت الله