شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۲۹: آتش شدم و نماند دودم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در مجمر عشق سوخت عودم آتش شدم و نماند دودم از دیدن غیر دیده بستم تا دیده به روی او گشودم چون سایه به آفتاب بنمود شخصی بودم دو می نمودم چون قطره به بحر عشق پیوست اکنون چه زیان بود چه سودم خود دیدم و خود نمودم ای دوست خود گفتم و باز خود شنودم آن دم که نبود بود عالم در خلوت خاص عشق بودم دیدم دو جهان خیال سید تا زنگ ز آینه زدودم شاه نعمت الله