شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۱۱: یاد میگیر و مینویسش هم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
علم صید است و قید کن محکم یاد می گیر و می نویسش هم نفسش جان به عالمی بخشد هر که با جام می بود همدم گر جهانی به غم گرفتارند دل شادان ما بود بی غم اسم اعظم مرا چو خرم کرد نخورم غم ز صاحب اعظم عقل خود را بزرگ می دارد نزد من کمتر است از هر کم مقدم ما مبارک است به فال ذوق ها می رسد در این مقدم نعمت اللّه به عالمی می داد بندگان سرخوشند و سید هم شاه نعمت الله