شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۱۳: توبهٔ صد ساله بشکستیم باز
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بر در میخانه بنشستیم باز توبهٔ صد ساله بشکستیم باز آب چشم ما به هر سو رو نهاد شد روان با بحر پیوستیم باز لطف ساقی بین که از انعام او در خرابات مغان مستیم باز دل به دست زلف او دادیم و برد بی سر و سامان و پابستیم باز نیست گشتم از وجود و از عدم از وجود و جود او هستیم باز با وصالش شکر می گوئیم ما کز بلای هجر وارستیم باز رند و ساقی سید و بنده به هم بر در میخانه بنشستیم باز شاه نعمت الله