شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۴۷: دائما مستیم و از خود بی خبر
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عاشق و رندیم و شاهد در نظر دائما مستیم و از خود بی خبر چشم ما بینا به نور روی اوست روشن است در دیدهٔ اهل نظر با خودی خود کجا یابی خدا گر خدا خواهی تو از خود درگذر جز یکی دیگر نباشد در شمار آن یکی را در هزاران می شمر گر نمی خواهی که بینی حسن او آینه بردار و خود را می نگر بسته ام زنار زلفش در میان لاجرم در خدمتش بسته کمر ز آفتاب سید هر دو سرا می نماید نعمت الله چون قمر شاه نعمت الله