شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۰۷: رو به درگاه خدا آر و ریا را بگذار
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بشنو ای عاشق سرمست هوا را بگذار رو به درگاه خدا آر و ریا را بگذار دردمندانه بیا دُردی دردش در کش ور تو را درد دلی نیست دوا را بگذار گوشهٔ خلوت میخانه اگر می جوئی عاشقانه به طلب هر دو سرا را بگذار بر سر دار فنا نه قدمی مردانه بلکه از من شنو و دار بقا را بگذار فازغ از هر دو سرائیم خدا می داند گر تو اینها طلبی صحبت ما را بگذار کشتهٔ عشق حیات ابدی می یابد گر مرا می کشد آن یار خدا را بگذار بندهٔ سید ما از دو جهان آزاد است چه کنی فقر و غنا فقر و غنا را بگذار شاه نعمت الله