شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۷۹: توبه بشکستم و وارستم از این خامی چند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به علی رغم عدو باز زدم جامی چند توبه بشکستم و وارستم از این خامی چند منم و رندی و خاصان سراپردهٔ عشق فارغ از سرزنش عام کالانعامی چند فرصت از دست مده زلف نگاری به کف آر می خور و وقت غنیمت شمر ایامی چند کنج میخانه مرا خلوت خاص است مدام زاهد و گوشهٔ محراب و دو سه عامی چند نوبهار است و گل اروجه میت نیست بیا برو از پیر خرابات بکن وامی چند در مغان از لب جام و لب یار ای ساقی به مراد دل خود یافته ام کامی چند سید ار راه روی ، جز ره میخانه مرو بشنو از من که در این راه زدم گامی چند شاه نعمت الله