شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۴۴: گاه در بحر و گاه در جویند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عارفانی که ما به ما جویند گاه در بحر و گاه در جویند دیدهٔ روشن خوشی دارند در همه حال ناظر اویند نور او را به نور می بینند وحده لاشریک له گویند بندهٔ حضرت خداوندند لاجرم بندگان نیکویند نقش غیری خیال کی بندند غیر چون نیست غیر چون جویند آینه کو هزار می نگرند همچو ما با هزار یک رویند بندهٔ سید خراباتند بندگان تمام آن جویند شاه نعمت الله