شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۲۶: بد مگویش که او نکو افتاد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر که بر خاک راه او افتاد بد مگویش که او نکو افتاد به هوائی که خاک راه افتاد رند سرمست کو به کو افتاد بت من پرده را ز رو برداشت بنده سجده کنان برو افتاد عشق مستانه در خروش آمد عقل مسکین به گفتگو افتاد آفتاب جمال رو بنمود مه هلالی شد و دو تو افتاد هر که چون ما فتاد در دریا غرقه گردید و سو به سو افتاد نعمت الله فتاد مست و خراب نظری کن ببین که چو افتاد شاه نعمت الله