شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۷۸: این عنایت همه به ما بنمود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر کسی را عنایتی فرمود این عنایت همه به ما بنمود تا ببیند به نور خود خود را چشم خود هم به روی ما بگشود طینت ما ز خاک میخانه است میل ما جز به می نخواهد بود هر که آمد به خلوت دل ما در بهشت آمد و خوشی آسود آتش عشق سوخت عود دلم خوش بود آتشی چنین بی دود آینه هم ز جود پیدا شد دل خود را هم او ز خود بربود از سر ذوق گفته ام سخنی به ازین گفتهٔ دگر که شنود چون وجود است هرچه می یابم غیر او نیست در جهان موجود می و جام و حریف و ساقی اوست نعمت الله این چنین فرمود شاه نعمت الله