شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۵: نیک و بد هر چه کرد با خود برد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر که بد زیست عاقبت بد مُرد نیک و بد هر چه کرد با خود برد صاف درمان کجا خورد بی درد دردمندی سزد که نوشد درد هرچه خود رشته ای همان پوشی خواه صوفش بباف خواهی برد داشت غیبی ز فاسقی عیبی لاجرم فسق کرد و فاسق مرد نان شیراز خورد و شُکر نگفت زین سبب در میان آب فسرد همه با اصل خویش وا گردند خواه لر می شمار خواهی کرد زندهٔ جاودان بود بی شک هر که او جان به یاد حق بسپرد در همه حال با خدا باشد آنکه خود را از این و آن نشمرد همچو سید مدام سرمست است از می او کسی که جامی خورد شاه نعمت الله