شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۸۴: جانم سجود حضرت معبود می کند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل باز عزم کعبهٔ مقصود می کند جانم سجود حضرت معبود می کند عود دلم در آتش عشقش روان بسوخت عیبم مکن اگر نفسم دود می کند خوش آتشی و عود خوشی سوختم سوختی این لطف او نگر که چه با عود می کند آن کس که می خرد غم عشقش به کاینات نیکو تجارتی و خوشی سود می کند رندی که می رود به خرابات عاشقان با او برو که میل به بهبود می کند او آفتاب عالم و ما سایه بان او چندان غریب نیست اگر جود می کند سید به جود بنده معدوم خویش را می بخشدش وجودی و موجود می کند شاه نعمت الله