شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۴۷: از مجلس رندان خرابات کجا شد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سلطان سراپردهٔ میخانه کجا شد از مجلس رندان خرابات کجا شد معنیش هم اینجاست اگر صورت او رفت پنهان ز نظر گشت نگوئی که فنا شد هر رند که در کوی خرابات درآمد از دار فنا آمد و با دار بقا شد ما جام حبابیم و پر از آب حیاتیم سیراب شود هر که چو ما همدم ما شد سلطان سراپردهٔ میخانه عالم از ذوق گدایان خرابات گدا شد صوفی به صفا دُردی دردش چو بنوشد این درد بود صافی و آن درد دوا شد یاری که چو ما بندگی سید ما کرد هرچند گدا بود شه هر دو سرا شد شاه نعمت الله