شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۲۸: گوئیا ما را به مأوا می کشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عشق ما را سوی دریا می کشد گوئیا ما را به مأوا می کشد دلبر ما می کشد ما را به کش خوش بود دلبر که ما را می کشد دل به دست زلف او دادیم و برد و از خیالش سر به سودا می کشد عشق سرمست است در کوی مغان عاشقان را خوش به مأوا می کشد می کشد هر لحظه نقشی در خیال صورتش بر لوح اشیا می کشد جذبهٔ او می کشد ما را بخود این کرم بین حق تعالی می کشد هر کجا رندی است در میخانه ای خاطر سید به آن جا می کشد شاه نعمت الله