شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۲۳: وین دل دریا دل ما سوی مأوا می کشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عین دریائیم و ما را موج دریا می کشد وین دل دریا دل ما سوی مأوا می کشد مشکل ما چون که حلوای لبش حل می کند دور نبود خاطر ما گر به حلوا می کشد دست ما و دامن او آب چشم و خاک راه گرچه سرو قامت او دامن از ما می کشد جذبهٔ او می کشد ما را به میخانه مدام ما از آن خوش می رویم آنجا که ما را می کشد یک سر موئی سخن از زلف او گفتم ولی شد پریشان خاطرم هم سر به سودا می کشد می کشد نقش خیال وی نماید در نظر هر که بیند همچو ما بیند که زیبا می کشد نعمت الله را مدام از وی عطائی می رسد کار سید لاجرم هر لحظه بالا می کشد شاه نعمت الله