شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۶۴: این عنایت بین که چون با بخت من افتاد باد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل به دست باد خواهم داد هر چه باد باد این عنایت بین که چون با بخت من افتاد باد در هوای آنکه یابد باد بوی آن نگار بر در هر خانه روی خویشتن بنهاد باد هر کسی کو می خورد جام غم انجام غمش نوش جانش باد دایم در جهان دلشاد باد خانقه گر گشت ویران باده نوشان را چه غم عمر رندان باد دایم میکده آباد باد هر که بنیادی ندارد هیچ بنیادش منه عقل بی بنیاد باشد کار بی بنیاد باد دل به جان آمد ز مخموران کنج صومعه مجلس رندان و کوی باده نوشان شاد باد هر که باشد بندهٔ سید غلام او منم بندهٔ سید همیشه از غمان آزاد باد شاه نعمت الله