شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۵۶: گه صفاتش می نماید گاه ذات
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نعمت الله مظهر ذات و صفات گه صفاتش می نماید گاه ذات عارفی چون او در این عالم که دید جمع کرده ممکنات و واجبات او به او باقی و ما باقی به او عمر جاوید است او را این حیات او یک است و گر یکی گوید که دو تو یکی می گو مگو آن تُرَهات دُرد دردش دردمندانه بنوش زانکه درد او تو را باشد دوات می کنم علم معانی را عمل کی پرستم صورت لات و منات سالها باید که تا پیدا شود همچو سید سیدی در کاینات شاه نعمت الله