شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۷۰: مقامی همچو صحن آن سرا نیست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چو میخانه سرائی هیچ جانیست مقامی همچو صحن آن سرا نیست به هر سو آب چشم ما روان است در این دریا به جز ما آشنا نیست اگر تو طالب عشقی مرا هست وگر تو عقل می جوئی مرا نیست نوای ما نوای بی نوائی است نوائی چون نوای بینوا نیست مرو با زاهد رعنا در این راه که ایشان را در این ره پا به جانیست کسی کو گنج عشق یار دارد به نزد عاشقان حق گدا نیست خیال روی سید نور چشم است دمی از دیدهٔ مردم جدا نیست شاه نعمت الله