شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱۹: خوش دوائی برای جان منست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دُرد دردش دوای جان منست خوش دوائی برای جان منست جان من تاگدای حضرت اوست شاه عالم گدای جان منست آن هوائی که روح می بخشد نفسی از هوای جان منست بحر ما را کرانه پیدا نیست انتها انتهای جان من است من ز خود فانی و به او باقی این بقا از فنای جان منست به جفا رو نپیچم از در او جاودان این وفای جان منست دل به غیرش اگر کند میلی نزد سید بلای جان منست شاه نعمت الله