شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹۲: مظهر بندگی حضرت عزت آنست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل به دست آر که آئینهٔ حضرت آنست مظهر بندگی حضرت عزت آنست عاشقی سوختهٔ بی سر و پا را مطلب دست او گیر کلید در جنت آنست خوشتر از گوشهٔ میخانه دگر خلوت نیست خلوتی گر طلبی گوشهٔ خلوت آنست مبتلا از در او باز نگردد به بلا دوری از درگه او غایت رحمت آنست خوش بود همت عالی که خدا می جوید همت از اهل دلان جوی که همت آنست چه کنی خانقه کون رها کن شیخی بندهٔ خدمت او باش که خدمت آنست نعمت دنیی و عقبی به عزیزان بگذار نعمت الله طلب ای دوست که نعمت آنست شاه نعمت الله