شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۴: حق تجلی کرد و از باطل برست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خواجه گر چه بود عمری بت پرست حق تجلی کرد و از باطل برست نعمت الله شاهدی دارد که او چون خلیل الله همه بتها شکست لب نهاده بر لب جامم مدام ذره و خورشید جان مات ویست هرچه می بیند همه محبوب اوست دوست می دارد از آن رو هر چه هست مظهر و مُظهر به نزد ما یکی است صورت و معنی نگر عالی و پست تو بیا مطلق پرست ای یار ما گر مقید می پرستد بت پرست نکته ای بر گفتهٔ سید مگیر زانکه عاقل نکته کی گیرد به مست شاه نعمت الله