شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۵: در خانهٔ خویشیم و غریبیم غریبست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ما غرقهٔ آبیم چنین تشنه عجیبست در خانهٔ خویشیم و غریبیم غریبست در عین وصالیم و گرفتار فراقیم ما دور ز یاریم ولی یار قریبست درماندهٔ دردیم ولی خرم و شادیم ما را چه غم از درد چو محبوب طبیبست در دیدهٔ مجنون همه جا صورت لیلی است در چشم محبان همه معنی حبیب است ای عقل تو مخموری و من عاشق سرمست غوغا مکن ای خواجه که این هردو حبیبست لاهوت تو چون موسی و ناسوت تو مابوت معنی تو چون موسی و صورت چو صلیبست مائیم که معشوق خود و عاشق خویشیم هم سید و هم بنده نظر کن که حبیبست شاه نعمت الله