شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۲: حالی و چه خوش حال که دل مست و خرابست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خوش آب حیاتیست که گویند شرابست حالی و چه خوش حال که دل مست و خرابست غیری به تو گر روی نماید مگذارش کان نقش خیالست که در دیدهٔ خوابست گویند که امواج حبابست درین بحر آبست که در دیدهٔ ما عین حجابست هر ذره که بینی به تو خورشید نماید مهر است به چشم من و تو ماه نقابست این گفتهٔ مستانهٔ ما از سر ذوقست بنویس که مجموعهٔ مجموع کتابست بی تو گل توحید که خوشبو شوی از وی هر چند گلابست ببو نام گلابست سید طلب و رو به خرابات مغان آر می رو به سلامت که ره خیر و صوابست شاه نعمت الله