شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۰: بندگی کن که پادشاه گداست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
پادشاهی چه بندگی خداست بندگی کن که پادشاه گداست از هوا بگذر و خدا را جو هرچه غیر ازویست باد هواست بر درش هر که خلوتی دارد فارغ از خانقاه هر دو سراست دُرد دردش دوای درد دلست درد دل خوشتر از هزار دواست آفتابست و ماه خوانندش نظری کن که نور دیدهٔ ماست در خرابات ساقی سر مست سید ما و خادم فُقراست دیگران در پناه علم و عمل نعمت الله در پناه خداست شاه نعمت الله