شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۴: خوش درد و دوائیست که آن حاصل ماست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
درد دل ما دوای درد دل ماست خوش درد و دوائیست که آن حاصل ماست ما بندهٔ او و سید رندانیم ما سائل او و عالمی سائل ماست آن گنج که اسمای الهی خوانند در کنج خرابه جو که آن در دل ماست چه جای نهایت است ره رو ابدا گر راه رود در اول منزل ماست نور است حجاب ظلمتش را چه محل مه حایل آفتاب و او حایل ماست رندی که محیط را به یک جرعه خورد نوشش بادا که همدم کامل ماست مفعول ویند جمله اشیا به تمام یک فعل ظهور قدرت فاعل ماست شاه نعمت الله