شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۱: دیدهٔ ما بین که تا بنمایدت
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چشم ما نور خدا بنمایدت دیدهٔ ما بین که تا بنمایدت در صفات جام می ما را نگر تا به تو مستی ما بنمایدت گر در این دریا درآئی همچو ما عین ما روشن تو را بنمایدت وا مکن از نور رویش دیده ام تا جمال کبریا بنمایدت گر تو در کنج فنا ساکن شوی عاقبت گنج بقا بنمایدت خودنمائی می کنی با عاشقان در دوئی آن یک کجا بنمایدت نعمت الله جو که نور روی او آنچه خواهی حالیا بنمایدت شاه نعمت الله