شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۴: مسکن اهل دلان گوشهٔ میخانهٔ ماست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
منزل جان جهان بر در جانانهٔ ماست مسکن اهل دلان گوشهٔ میخانهٔ ماست خلوتی بر در میخانه گرفتیم ولی حرم قدس یکی گوشهٔ میخانهٔ ماست تا ز شمع رخ او مجلس جان روشن شد نور شمع فلک از پرتو پروانهٔ ماست دیده ای لؤلؤ لالا که ز دریا آرند حاصل اشک جگر گوشهٔ دردانهٔ ماست تا ابد گنج غمش در دل ما خواهد بود زانکه گنجش ز ازل در دل ویرانهٔ ماست ساقیا ساغر و پیمانه من سوی من آر که مراد دو جهان یک لب پیمانهٔ ماست آنچه سید به دل و دیدهٔ جان می طلبد روز و شب همنفس و همدم میخانهٔ ماست شاه نعمت الله