شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۶: آخر بود به صورت و معنی مقدم است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ختم رسل که سید اولاد آدم است آخر بود به صورت و معنی مقدم است جام جهان نما به کف آور بنوش می جامی چنین که دید که هم جام و هم جم است هر صورتی در آینه اسمی نموده اند خوش صورتی که معنی آن اسم اعظم است آب حیات از نفس ما بود روان با ما مدام ساغر پر باده همدم است هرگز نکرده ایم گدائی ز هیچ کس الا ز حضرتی که خداوند عالم است مائیم آن فقیر که سلطان گدای ماست آری به فقر سلطنت ما مسلم است شادم از آن سبب که غم عشق می خورم هر چند سیدم ز غم بنده بی غم است شاه نعمت الله