شاه نعمت الله
غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۴: رندی که چو ماست عاشق آن است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
میخانه سرای عاشقان است رندی که چو ماست عاشق آن است بستان و بنوش شادی ما جامی که به از شراب جان است از ما نکند کناره معشوق با عاشق خویش در میان است این دیده به نور اوست روشن آن نور به عین ما عیان است گفتم عشقش نشان ندارد این نیز نشان بی نشان است عالم همه زنده دل به عشق اند روحی است که در بدن روان است ما را می جو ز نعمت الله کو غرقهٔ بحر بی کران است شاه نعمت الله