سیف فرغانی
غزلیات
شمارهٔ ۳۱۸: ای بت پسته دهن وقت تو چون نامت خوش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای بت پسته دهن وقت تو چون نامت خوش عیش تلخ من ازآن چشم چو بادامت خوش بگل روی خود ایام مرا خوش کردی باد چون موسم گل جمله ایامت خوش می کنم ناله زعشق تو چو بلبل که مرا همچو اندام گل آمد گل اندامت خوش با رهی گربکنی سرکشی و نازت خوب در سماع ار بروی جنبش وآرامت خوش دوش بخت من شوریده درآمد از خواب مژده یی داد بمن راست چوپیغامت خوش کز می عشق اگر چند دهانت تلخ است عاقبت همچو لب خویش کند کامت خوش گرچه در عشق بسی رنج کشیدی زآغاز رو که چون قصه یوسف شود انجامت خوش بود باید زبرای شب وصلش امروز با غم هجر وی ای خواجه بناکامت خوش ای زانعام تو خلقی شده بی اندیشه چند باشیم باندیشه انعامت خوش سیف فرغانی از ذکر تو ایام مرا می کند همچو دل خویش بدشنامت خوش سیف فرغانی