سیف فرغانی
غزلیات
شمارهٔ ۴۷: دلم بربود دوش آن نرگس مست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دلم بربود دوش آن نرگس مست اگر دستم نگیری رفتم از دست چه نیکو هر دو با هم اوفتادند دلم با چشمت این دیوانه آن مست نمی دانم دهانت هست یا نیست نمی دانم میانت نیست یا هست تویی آن بی دهانی کو سخن گفت تویی آن بی میانی کو کمر بست بجانم بنده آزاده یی کو گرفتار تو شد وز خویشتن رست دگر با سیف فرغانی نیاید دلی کز وی برید و در تو پیوست گدایی کز سر کوی تو برخاست بسلطانیش بنشاندند و ننشست سیف فرغانی