خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۹۲۷: گرد ماه از مشک چنبر کردهئی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گرد ماه از مشک چنبر کرده ئی ماه را از مشک زیور کرده ئی شام شبگون قمر فرسای را سایبان مهر انور کرده ئی در شبستان عبیر افشان زلف شمع کافوری ز رخ بر کرده ئی از چه رو بستانسرای خلد را منزل هندوی کافر کرده ئی روز را در سایهٔ شب برده ئی شام را پیرایهٔ خور کرده ئی لعل در پاش زمرد پوش را پرده دار عقد گوهر کرده ئی تا به دست آورده ئی طغرای حسن ملک خوبی را مسخر کرده ئی ای مه آتش عذار آن آب خشک کابگیر آتش تر کرده ئی بر کفم نه گر چه خون جان ماست آنکه در نصفی و ساغر کرده ئی جان خواجو را ز جعد عنبرین هر زمان طوقی معنبر کرده ئی خواجوی کرمانی