خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۷۶۰: به عقل کی متصور شود فنون جنون
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به عقل کی متصور شود فنون جنون که عقل عین جنونست والجنون فنون ز عقل بگذر و مجنون زلف لیلی شو که کل عقل عقیله ست و عقل کل جنون بنور مهر بیارا درون منظر دل که کس برون نبرد ره مگر بنور درون جنون نتیجهٔ عشقست و عقل عین خیال ولی خیال نماید بعین عقل جنون بعقل کاشف اسرار عشق نتوان شد که عقل را به جز از عشق نیست راهنمون در آن مقام که احرام عشق می بندند بب دیده طهارت کنند و غسل بخون شدست این دل مهموز ناقصم با مهر مثال زلف لفیف پریرخان مقرون چو من بمیرم اگر ابر را حیا باشد بجای آب کند خاک من بخون معجون حیات چیست بقائی فنا درو مضمر ممات چیست فنائی بقا درو مضمون اگر جمال تو بینم کدام هوش و قرار و راز تو هجر گزینم کدام صبر و سکون چه نیکبخت کسی کو غلام روی تو شد مبارک آنکه دهد دل بطلعت میمون اگر بروی تو هر روز مهرم افزونست نشاط دل نبود جز بمهر روز افزون محققت نشود سرکاف و نون خواجو مگر ز زلف چو کاف و خط سیاه چو نون خواجوی کرمانی