خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۷۳۳: در تابم از دو هندوی آتش پرستشان
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در تابم از دو هندوی آتش پرستشان کز دست رفت دنیی و دینم ز دستشان ز مشک سوده سلسله بر مه نهاده اند زانرو که آفتاب بود زیر دستشان برطرف آفتاب چه در خور فتاده است مرغول مشگ رنگ دلاویز پستشان از حد گذشته اند بخوبی و لطف از آنک زین بیش نیست حد لطافت که هستشان مسکین دلم که بلبل بستان شوق بود شد پای بند حلقهٔ زلف چو سستشان نعلم نگر که باز برآتش نهاده اند آن هندوان کافرآتش پرستشان صاحبدلان که بی خبرند از شراب شوق در داده اند جرعهٔ جام الستشان یاران ز جام بادهٔ نوشین فتاده مست خواجو از آن دو نرگس مخمور مستشان خواجوی کرمانی