خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۶۱۳: برآمد بانگ مرغ و نوبت بام
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
برآمد بانگ مرغ و نوبت بام کنون وقت میست و نوبت جام چو کار پختگان بی باده خامست بدست پختگان ده باده خام بهر ایامی این عشرت دهد دست بگردان باده چون با دست ایام لبش خواهی بناکامی رضا ده که کس را بر نیاید زان دهان کام من شوریده را معذور دارید که برآتش نشاید کردن آرام دلم کی در فراق آرام گیرد بود آرام دل وصل دلارام منم دور از تو همچون مرغ وحشی ببوی دانه ئی افتاده در دام ز سرمستی برون از روی و مویت نه از صبح آگهی دارم نه از شام قلم در کش چو بینی نام خواجو که نبود عاشق شوریده را نام خواجوی کرمانی