خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۴۳۹: عجب از قافله دارم که بدر مینشود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عجب از قافله دارم که بدر می نشود تا ز خون دل من مرحله تر می نشود خاطرم در پی او می رود از هر طرفی گر چه از خاطر من هیچ بدر می نشود آنچنان در دل و چشمم متصور شده است کز برم رفت و هنوزم ز نظر می نشود دست دادیم ببند تو و تسلیم شدیم چاره ئی نیست چو دستم بتو در می نشود صید را قید چه حاجت که گرفتار غمت گر بتیغش بزنی جای دگر می نشود هر شب از ناله من مرغ بافغان آید وین عجب تر که ترا هیچ خبر می نشود عاقبت در سر کار تو کنم جان عزیز چکنم بی تو مرا کار بسر می نشود روز عمرم ز پی وصل تو شب شد هیهات وین شب هجر تو گوئی که سحر می نشود کاروان گر به سفر می رود از منزل دوست دل برگشتهٔ خواجو بسفر می نشود خواجوی کرمانی