خواجوی کرمانی
غزلیات
غزل شماره ۹۳: چو سرچشمهٔ چشم من دیده است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چو سرچشمهٔ چشم من دیده است لب غنچه برچشمه خندیده است بدان وجهم از دیده خون می رود که از روی خوب تو ببریده است چرا کینه ورزی کنون با کسی که مهر تو پیش از تو ورزیده است نهان کی کند خامه رازم که او تراشیدهٔ ناتراشیده است مرا غیرت آید که مکتوب تو چنین در حدیث تو پیچیده است اگر جور برما پسندی رواست پسند تو ما را پسندیده است از آن از لب خویشتن در خطم که خطت بحکم که بوسیده است قلم را قدم زان قلم کرده ام که بر گرد نام تو گردیده است دریغ از خیالت که شب تا بروز مرا مونس مردم دیده است چو نام تو در نامه بیند دبیر بچشم بصیرت ترا دیده است از آن چشم خواجو گهربار شد که خط تو بر دیده مالیده است خواجوی کرمانی