حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۱۳۱۹: به قاین بگذر ای باد ار توانی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
به قاین بگذر ای باد ار توانی زمین بوسی ببر آن جا که دانی بگوی آرام جانم را که جانم برآمد در غمت از ناتوانی به دست باد صبح از نافه ی زلف چه باشد گر به من بویی رسانی تویی لیلی و من مجنونِ واله تویی شیرین و من فرهاد ثانی چو مجنونم که در اندوه لیلی بریدم صحبت از انسی و جانی شدم پر از غمِ دوری دریغا که کردم در سرِ غربت جوانی چو فرهادم که بر من تلخ کرده ست فراق روی شیرین زندگانی به حیرت می کنم صبری ضروری به غیرت می کشم دردی نهانی نمی میرد نزاری در فراقت به شوخی می کند الحق گرانی سبک روحی بود او در صفاهان تو در قاین زهی نامهربانی حکیم نزاری قهستانی