حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۱۲۳۴: بیش ازینم نشود از تو میسّر به صبوری
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بیش ازینم نشود از تو میسّر به صبوری گر ترا هست مرا نیست دگر طاقتِ دوری هم چنان من ز نصیحت گر بی هوده ملولم که تو از صحبتِ بی حاصلِ این بنده نفوری من اگر با تو نباشم ز خیالم تو نباشی غایب ای دیده که چون باصره در عینِ حضوری اگر این اند رقیبان تو ما را چو غریبان کام و ناکام بباید شد از این شهر ضروری سر به بیغوله ما هیچ فرو نایدت آری منظرت رشک بهشت است و تو خود غیرت حوری نقشِ دیوار به صورت که تو داری بفریبد هیچ عیبت نکنم گر به خود از حسن غیوری شب چو بر بام برآیی و ز برقع به درآیی هم چو انوارِ تجلّی به صفت بر کُهِ طوری به تماشا به گلستان شو و چادر ز جمالت باز کن تا نزند لاف لطافت گل سوری شمع و شاهد به شبِ خلوت ما هر دو تو باشی که چو خورشید سراپایِ وجودت همه نوری بوی دودِ نفست راحت روح است نزاری گو بسوزند چو عودت که بر آتش چو بخوری حکیم نزاری قهستانی