حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۱۲۰۵: خوش ایّامی و خرّم روزگاری
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خوش ایّامی و خرّم روزگاری که صحبت داشتم با تو یاری دمی کاندر فراقت می برآرم چه گویم زندگانی نیست باری چه راحت باشدش هیچ از جوانی کسی را کش نباشد غم گُساری اگر بادی گذر دارد به کویت ببین کز من نباشد بی غباری و گر مرغی به بامت بر نشیند بود بر بالش از من نامه واری خرد بر صبر می دارد دلم را قراری می دهد با بی قراری ولیکن در هوای وصلِ خورشید نباشد ذرّه را بس اختیاری نزاری تا کی ای کوته نظر هان که عمرت صرف شد در انتظاری برو یاری به دست آور که دنیا ندارد پیش دنیا اعتباری حکیم نزاری قهستانی