حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۱۲۰۳: مرای ای یار ضایع میگذاری
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرای ای یار ضایع می گذاری ترّحم کن گر آمد وقت یاری من مظلوم در دستِ تو عاجز که داند تا تو ظالم در چه کاری خیالت گو وداعِ جاودان کن اگر ما را به هجران می سپاری درست است این که از ما برشکستی ولیکن نیست شرطِ دوست داری چنین بی غم که با رویی چو خورشید به یک ذرّه غمِ یاران نداری طمع دارم ز چشمِ سرگرانت که گه گه غمزه ای بر ما گماری به یک شفتالو از سیب زنخ دان برآور کار ِ من آبی و ناری مرا گو می مده ساقی دگر بیش خرابم کرد چشمانِ خماری مرا از یادِ تو یک دم به سر نیست که تو از بدوِ فطرت یادگاری نزاری بی تو یک دم بر نیارد گرم یادآوری و گر نیاری حکیم نزاری قهستانی