حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۱۱۲۵: تا در خرابه ی دلِ ما خانه کردهای
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا در خرابه ی دلِ ما خانه کرده ای خلوت سرای سینه چو کاشانه کرده ای کنج دلم نه لایق گنج غم تو بود آری مقامِ گنج به ویرانه کرده ای آن بود بس مرا که شدم آشنای تو یکباره ام ز مشغله بیگانه کرده ای یک جرعه بی قرار کند پیل مست را زین باده بر سرم که به پیمانه کرده ای دیوانه گر به سلسله عاقل شود چرا ما را به زلفِ سلسله دیوانه کرده ای خالِ لبت به دولتِ این حالم اوفکند دربندِ دامم از پی این دانه کرده ای خود را به چشم مدّعیان وانموده ای اندر زبانِ خلق چو افسانه کرده ای منمای شمعِ روی به هر کس که خلق را نادیده بر جمال چو پروانه کرده ای یک باره پرده از سَرِ سِر برگرفته ای خوش رفته ای نزاری و مردانه کرده ای حکیم نزاری قهستانی