حکیم نزاری قهستانی
غزلیات
شمارهٔ ۷۲۳: منم و گوشه تنهایی و بی یاری خویش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
منم و گوشه تنهایی و بی یاری خویش گشته مشغول به کار خود و بیکاری خویش ساکن کنجم و دیوانه شده ستم از چه از دل آزاری اصحاب و سبک باری خویش شیوه ای هست مرا بی غرض از ای هم نفسان زود در هم شوم از فرط دل آزاری خویش التفاتم نه به خود باشد و نه هم به کسی لاجرم ساخته ام با دل و دلداری خویش من ز مبدای ازل مست و خراب آمده ام نتوانم که زنم لاف ز هشیاری خویش بس که خواهم دل اصحاب بدست آوردن دل خود را یله کردم به جگر خواری خویش با خرد راست بگوییم شده ام بیگانه از چه از کثرت اصحاب و ز بسیاری خویش نه گرفتار چنانم که خلاصم باشد خجلم راستی از روی گرفتاری خویش وای من تا به کی از دفتر و دیوان سیاه راستی سیر شده ستم ز سیه کاری خویش از کسی نیست مرا شکر و شکایت خالی با نزاری نفسی می زنم از زاری خویش حکیم نزاری قهستانی