حکیم نزاری قهستانی
مثنوی روز و شب
بخش ۲۰ - آشتی کردن روز با شب و مدح شاه: روز چون شب به عذر سر بنهاد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
روز چون شب به عذر سر بنهاد او هم افگند شیوه ای بنیاد گفت: «هستی تو یار دیرینه محرم روزگار دیرینه سخنی بود در میان قایم من و تو هر دو مدعی دایم به نهایت رسید و غایت کار کردی اقرار بعد چند انکار پس به انصاف مستحق گشتی چون سپردی به حق مُحِق گشتی دوستار توام چرا دانی که به روز عدوی شه مانی نسبتی باشدت به روی سیاه با سواد خط مبارک شاه سر گیسوی ست پرچم او که شبی دیگر است بر خم او کله پرچمش چو باز شود راست چون زلف تو دراز شود رنگ انگور مطبخی داری لاجرم دست و دل سخی داری کار ما نیست جز دعاگویی بندگی کردن و رضاجویی دست بردار و گو به صدق آمین ایزدت حافظ و نصیر و معین» حکیم نزاری قهستانی