حکیم سبزواری
غزلیات
شمارهٔ ۱۷۷: مپند ار او نهان و تو عیانی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مپند ار او نهان و تو عیانی تو در سبحات سبحانی نهانی چو تو باشی نه برخورد اراز اوئی چو او باشد تو کی اندر میانی گمان بگذار و بر نور یقین پیچ که بیشک او یقین و تو گمانی توئی هستی نما و اوست هستی سرابی او چو آب زندگانی نه تنها معنی جسم است و صورت بود معنی ارواح و معانی هر آئینه ز حق اسمی نماید تو اسما جملگی را ترجمانی بیا آیینهها گم کن در اسماء تو هم گم شو مهین اسمی بمانی وزین پس نفی اسما و صفاتست در این دریا همه گشتند فانی نماند نی عبارت نی اشارات نه اسراری بماند نی بیانی حکیم سبزواری