حکیم سبزواری
غزلیات
شمارهٔ ۱۷۴: اَلا مَن مُبَلِغٌ سَلُمی سَلامی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اَلا مَن مُبَلِغٌ سَلُمی سَلامی که در راهش دهم جان گرامی نسیم صبح و بانگ مرغ برخاست نَسیمی هاتَ لی کَأسُ المُدامی مکن ناصح مرا دیگر ملامت فَاِنّی لا اُبالِی بِاَلملامی مغنّی ساز کن صوت و صدائی لَیُجلُوا مِن صَد اَقلبی الظَّلامی مرا با درد خود بگذار همدم لَقد اَعیی اَطِبائی سَقامِی ز بس تیر آمده بر دل ز جورت سِهام قَد عَلَت فوقَ السِّهامی بکُش اسرار را وز حشر مندیش فَما قَتلّی عَلَیکُم بِالحَرامی حکیم سبزواری